بررسی تاثیر آوای قرآن کریم بر پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه

سابقه و هدف: با وجود پیش رفت های چشم گیر در پزشکی و افزایش میزان بقا در نوزادان نارس، این نوزادان هم چنان از رشد غیر طبیعی و نقایص عصبی رنج می برند. بر اساس نظریات موجود، مراقبت های حمایتی بر رشد و تکامل و عمل کرد عصبی-رفتاری نوزادان نارس موثر بوده و به وسیله انواع خاصی از تحریکات فراهم می گردد. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آوای قرآن کریم بر پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان نارس طراحی گردید. مواد و روش ها: در این کارآزمائی بالینی که در مرداد و شهریور سال 1388 و به صورت دو سوکور انجام گرفت، تعداد 120 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران، که شرایط شرکت در مطالعه را داشتند، به روش تخصیص تصادفی در یکی از دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفته و از نظر 3 متغیر تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس و اشباع اکسیژن شریانی بررسی شدند. آوای قرآن کریم شامل آیات 23-7 سوره ی یوسف با صدای استاد شحات محمد انور بود که با بلندی صدای 60-50 دسی بل، در شیفت کاری صبح و به مدت 20 دقیقه با استفاده از گوشی برای نوزادان گروه مداخله، پخش گردید. پاسخ های فیزیولوژیک نوزادان در دو گروه از 10 دقیقه قبل از شروع مداخله تا 10 دقیقه بعد از اتمام مداخله، به طور مداوم توسط مونیتور کنترل گردید و از مقادیر ثبت شده در دقایق بلافاصله قبل از مداخله و 10،20،30 دقیقه بعد از شروع مداخله، جهت مقایسه استفاده شد. یافته ها: در گروه آوای قرآن کریم در پایان مداخله، میانگین تعداد تنفس و تعداد ضربان قلب کاهش معنی دار و درصد اشباع اکسیژن شریانی افزایش معنی داری نسبت به سطح پایه داشت و این تغییرات حتی تا 10 دقیقه پس از اتمام مداخله نیز ادامه داشت (001/0p<). در مقایسه میانگین اختلاف 3 متغیر نام برده در پایان مداخله و تا 10 دقیقه پس از اتمام مداخله، بین دو گروه، تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0p<). نتیجه گیری: از آن جا که آوای قرآن کریم بر افزایش درصد اشباع اکسیژن و کاهش تعداد تنفس و ضربان قلب در نوزادان نارس، تاثیر معنی دار و پایدار داشته است، می توان از این آوای عرفانی، به عنوان یک مراقبت حمایتی، در جهت کمک به بهبود وضعیت فیزیولوژیک نوزادان نارس، استفاده نمود.